Kresteki Yabani

Dunyaya aglayarak geliriz. Buyumekse bir hayal kirikligi surecidir; yine de bir an once buyumek isteriz, buyudukten sonra ise cocuklugumuzdaki yasama sevincini ozleriz… Cunku cocuk soru soran, arastiran, merak eden, oyun oynayan, bir "haz yaratigi"dir; oysa buyudukce arzulari korelir, ilgileri azalir ve yetinmeyi bilen bir eriskine donusur. Cocugun ilgi ve merakinin ozellikle cinsellikle ilgili oldugu, sorularindan ve oyunlarindan bellidir. Cocuk, cinselligi bilmek ister, buyuklerse baska bir seyi, kulturu ogretmenin pesindedir.Psikanaliz bilincdisini, icguduyu ve cocugu kulturun karsisina koyarak onlari neredeyse ideallestirir. Arzularin cocugu gelecege yonelttigi varsayilirsa, buyume de hazlarin azaltilip daraltilmasi olarak dusunulebilir. Demek ki cocuk buyudukce hep bir seylerden feragat edecektir. Kres cagindaki cocuk da toplumsallasma adina kulture ve dolayisiyla kulturun tasiyicisi dile katilirken hic vazgecmek istemeyecegi bir seyi birakmak durumunda kalmis gibidir; ifadesiz benligidir bu, dil oncesi benligi… "Odipal cocuk" kendi cinsel arastirmalarina atilirken, sozcuklerin olmadigi, tutku dolu bir hayat vardir geride.Psikanalizin ortaya cikaracagi da sozlu iletisimin olmadigi bu durum ile dili kullanabilme yetisi arasindaki catisma ve isbirligidir. Cunku konusmayi ogrenirken konusmayan yanimizi da canli tutabiliriz. Gelisimi yalnizca dilsel becerilerin edinilmesi olarak tanimlamazsak, ifade becerisi olan ve olmayan benlikler arasindaki alisverisi cocuklukta daha iyi besleyebiliriz. Kimine gore "en buyuk cagdas psikanalitik dusunurlerden biri" olan Adam Phillips bu kitabinda hepimizin icinde surup giden yabani ile egitilmis cocuk, sinirsizca dus kuran ile bilimci arasindaki o bitmeyen catismayi anlatiyor. Bu catismanin herhangi bir tarafini secmeden, birlikte beslenme ve cogalma olasiliklarini arastirarak hayata karsi saglam, engin bir ilgi uyandirmayi amacliyor.